Günümüzde, cinsiyet ayrımcılığı yasağı, insan hakları konusunda temel bir ilke olarak karşımıza çıkmaktadır. Uluslararası insan hakları mevzuatının temel metinleri, tüm insanların eşitliğini vurgulamakta ve cinsiyet ayrımcılığını yasaklamaktadır. Hatta ayrımcılık, günümüz etik anlayışı tarafından da yasaklanmıştır. Bu duruma paralel olarak, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nda, dolaylı olarak cinsiyet ayrımcılığına ilişkin yasak ifade bulmuştur. Ancak mevzuatta yer alan eşitlik ile ayrımcılık yasağı pratik hayata tam olarak yansımadığı için, ülkemizde kadınlar, geleneksel toplumun yasakları yüzünden farklı biçimlerde cinsiyet ayrımcılığına maruz kalmaktadır. Bu nedenle, konu; ulusal mevzuatta ve bunun uygulamasında, hala ülkemizin temel sorunlarından birini oluşturmaktadır. Cinsiyet ayrımcılığı ile mücadelede kanuni düzenlemelerin önemi yadsınamaz. Ancak kanun koyucu kanuni düzenlemelerle cinsiyet ayrımcılığı ile mücadele ederken, sevk ettiği kanunlarda cinsiyet ayrımcılığı yapması kabul edilemez. Konu bu açıdan da ele alınmalıdır. Bu bağlamda, kanun metinlerinin, cinsiyet ayrımcılığını içermemesi ve bunun engellenmesi düşüncesi; o ülkenin toplumsal ve iş yaşamının en önemli köşe taşlarından birini oluşturmaktadır. Bu çalışmada; Türkiye Cumhuriyeti kanun metinlerinde cinsiyet ayrımcılığını içeren, sözcük ve terimlerin olup olmadığına yönelik durum tespiti yapılacak ve varsa bunların giderilmesine ilişkin somut önerilerde bulunulacaktır. Bu amaçla çalışmanın araştırma kısmında, nitel araştırma yöntemi tercih edilmiştir. Alanda yapılan çalışma sayısının kısıtlı olması ve vereceği katkı, çalışmanın önemine işaret etmektedir.
Anahtar Kelimeler: Cinsiyet Ayrımcılığı, İnsan Hakları, Kanun Metni, Etik.
|